Bij het slopen van de tuin bleek er meer puin te zijn dan in de container kon. Toen alle hulptroepen vertrokken waren hadden we dus nog een berg stenen in de tuin liggen. We huurden een extra puincontainer en begonnen op de mooie ochtend van Hemelvaartsdag de stenen erin te gooien. Letterlijk een berg zwaar, saai en stoffig werk dus.

In het plantsoen tegenover onze boot staat een klimding met glijbaantje, favoriet bij alle buurtkinderen, maar ook bij hangjongeren en sportmensen. Tot onze verbazing zei een man die daar sportoefeningen aan het doen was, dat hij ons wel even wilde helpen met dat puin. En helpen, dat kon hij. Aan alles was te zien dat hij beresterk en volkomen afgetraind was. Hij reed zo in z’n eentje een volle kruiwagen de container op.

Hij vertelde dat hij karatetrainer van de junioren bij de Karatebond is. Dat leverde een mooi gesprek op over discipline, opvoeding en respect. Maar we hadden het ook over zijn jeugd in een grote familie op Curaçao, over hoe lastig het is om getint te zijn in een wereld waar de meeste mensen óf zwart, óf wit zijn. En over hoe hij zijn werk als werktuigbouwkundige combineert met karatetrainingen geven.

Het puin was in no time in de container geladen. Het was gewoon jammer dat het alweer op was. Met zo’n interessante en sympathieke ontmoeting vervliegt de tijd (en het puin).