Bouwmeesterz Rikkert Telleman en Hendo Schut hebben met ons de boot ontworpen en het leeuwendeel van de bouw gedaan en geleid. Het was voor hen ook voor het eerst dat zij een dergelijk omvangrijk project van begin tot eind hebben gedaan. Zij hebben de kans aangegrepen om dit ook voor een breder publiek zichtbaar te maken en daarvoor een video laten maken. Die geeft een mooi beeld van de boot en een inkijkje in de overwegingen achter het ontwerp. Let ook op de drone-beelden van de aankomst van de boot die elektricien Edwin van As heeft gemaakt.

Na negen maanden van hard werken kunnen we nu zeggen: de boot is af! Niet dat er niet nog allerlei details gemaakt en geregeld moeten worden, natuurlijk. Zo hebben we nog geen naambordje bij de deur, geen lamp boven de tafel en is de houtkachel nog niet geïnstalleerd. Maar we wonen er tot grote tevredenheid en alles doet het langzamerhand.

We hebben nu ook een tuin met een schuur, twee pergola’s en piepkleine plantjes, die ons volgend voorjaar gaan verrassen.

Vandaag hebben we in de moestuin zelfs winterandijvie en knoflook gepoot en veldsla en spinazie gezaaid, dingen die in dit seizoen misschien nog net kunnen volgroeien…

Buiten het hek hebben de Bouwmeesterz een kastje in de schutting gemaakt, de ‘Binnen-Buiten-Bibliotheek’. Annemieke is het nu aan het schilderen. Binnenkort gaan daar boeken in die we graag willen weggeven.

De naam verwijst naar het ontwerpconcept van de hele boot, binnen = buiten. Als je binnenkomt sta je in de entree nog buiten en toch droog. Op de omloop ben je vlak bij de boot en zie je toch het hele kanaal. Vanuit de huiskamer loop je zo de tuin in. Vanaf het vlot spring je zo het kanaal in om te zwemmen.

De boot ligt eindelijk ongeveer waterpas. Dat ging niet zomaar vanzelf, ondanks alle constructieberekeningen. De Bouwmeesterz hebben 500 kg betonnen tegels op de zuidwesthoek van het dak geplaatst. Dat was nog niet voldoende; de boot lag nog steeds zo’n 15 cm scheef. Buurman Errol en zijn broer Michel die duiker is hebben vervolgens 1 kuub aan kunststoffen vaten met lucht onder de noordoosthoek van de boot geplaatst om daar meer opwaartse kracht te genereren. Dat heeft veel geholpen. Ook al ligt de boot nog niet perfect recht, voorlopig kijken we even aan hoe dit bevalt.

Al met al kunnen we nu ons blog over de Dobrá Voda 2.0 afsluiten. We hebben gewerkt aan plannen en ontwerpen vanaf 2017; de bouw heeft geduurd van januari tot en met september 2020. Al die tijd hebben wij ons enorm gesteund gevoeld door de vele mensen die ons volgden en bij tijd en wijle kwamen helpen en ondersteunen. Voor ons was het een ‘once in a lifetime’ project, waarvan we genoten en veel geleerd hebben. De kopzorgen die we soms ook hadden, ach, die zijn we alweer vergeten…

Binnen in de boot is het langzamerhand bewoonbaar, en meer dan dat, zij is prachtig en heerlijk om in te wonen! Maar de (voormalige) tuin lag er bij als een slagveld na een veldslag, vol leidingen, puin en afval.

Vrijdag en zaterdag 31 juli /1 augustus is de tuin aangepakt door buurtbewoner-grondwerker Jordan met zijn broer Dylan en later ook zijn schoonvader Bram. In de verzengende hitte van vrijdag werkten zij als dollen om sleuven te graven voor de leidingen. Zaterdag voerden zij tonnen oude aarde met plantenresten af en verdeelden schoon zand en verse teelaarde over de tuin volgens de tekening van hovenier Gibbo Hamoen.

Daarbij gebruikten zij een veelheid aan rollend materieel, van een minigraver via trekkers en vrachtwagens tot een ‘rupsdumpertje’ om oude, vuile grond de container in te rijden.

Uiteraard trok dit werk en al dit materieel de belangstelling van velen. Vooral kleine jongens waren zwaar onder de indruk van al deze ‘autootjes’ en hun papa’s en mama’s (en oma’s) hadden er een flinke dobber aan ze weer mee te krijgen. Maar volwassen mannen worden ook kleine jongens bij het zien van al dit speelgoed, getuige dit filmpje van Dirkjans rit op de rupsdumper:

De tuin ligt er nu weer hoopvol bij. De komende weken gaat de hovenier aan de slag om verhardingen (paden en zo) aan te brengen en de schutting te plaatsen. Daarna komen de planten erin. De Bouwmeesterz gaan de schuur, de brug naar de boot en het terras bouwen. En dan begint het einde van het bouwproces langzamerhand in zicht te komen. Dat mag ook wel, want we zijn er al sinds mei 2017 mee bezig.

Na vier weken rondzwerven als bootvluchtelingen wonen we eindelijk op de nieuwe boot! Sinds 5 juli bivakkeren we er, 8 juli zijn onze spullen inverhuisd en sinds 18 juli kunnen we zeggen dat we weer zo op orde zijn dat het leven weer kan beginnen.

Is het klaar, nu de Dobrá Voda op haar plek ligt? Nee, zeker niet! Duizend details moeten nog afgebouwd worden. De keuken, het toilet en de beide badkamers moeten worden afgemaakt, lampen opgehangen, vloeren gelegd, plinten aangebracht, kasten gemaakt, de zonneschermen buiten opgehangen, alle aansluitingen op water, gas, elektra en kabel in orde gemaakt en – last but not least – de omloop geplaatst.

De eerste dagen na de Verboting hebben we geholpen bij de bouw: rommel opruimen, steigerhout naar de vuilstort brengen, maar ook lampen ophangen en aansluiten. Daarna hebben we ons even teruggetrokken op Terschelling. In het goddelijke appartementje van vrienden Jaap & Antoinette komen we langzaam bij van een enerverende week.

Ondertussen krijgen we berichtjes en foto’s van zaken die alweer af zijn: het werkblad van de keuken, de uitvoer van de afzuigkap, de paprika-kleurige zonneschermen, de lichtkoepel boven de trap.

En we buigen ons over de planning. Die laatste dingen zijn taai en kosten meer tijd dan gepland. We verlengen ons verblijf op Terschelling en stellen het ‘inverhuizen’ een paar dagen uit. Hoe minder we de bouwers voor de voeten lopen, des te meer het werk opschiet. Kortom, vanaf zondag 5 juli gaan we bivakkeren op de boot en op woensdag 8 juli komen de verhuizers onze spullen brengen.

De dag waar we al zo lang naar uitkeken was aangebroken. De Dag van de Verboting, dinsdag 23 juni 2020. Al vroeg zaten we op onze tuinstoelen klaar in het plantsoen, koffie onder handbereik, wachtend op de dingen die gingen komen. Het werkschip De Twee Gebroeders begon op nummer 71 met het egaliseren van de bodem van het kanaal. Met de grote grijper van de kraan werden vette happen blauwe klei verplaatst naar het midden van het kanaal, zodat de bodem ‘op diepte’ kwam. Daarna werd onze boot, die onze boot niet meer was, verplaatst naar nummer 71.

Daarna voer de werkschuit naar nummer 73, verplaatste daar de klei, trof en passant grote bakken van verzinkt staal op de bodem aan en deponeerde deze in onze voormalige tuin. Daarna sloopte hij op ons verzoek de houten steiger die tussen de oever en onze boot lag en ook die kwam op ons erf terecht. Het begon meer en meer op een sloperserf te lijken.

Ondertussen liep het plantsoen ter hoogte van nummer 73 vol met belangstellenden. Buren, collega’s, vrienden en wijzelf vormden een bont gezelschap dat genoot van alle reuring. Jannelies speelde op haar trekzak, de zangers onder ons oefenden een canon op de wijs van Row row row your boat‘ om de Dobrá Voda 2.0 te verwelkomen.

Vaar, vaar, vaar die boot, over het kanaal,
welkom Dobrá Voda, welkom allemaal!

De Socratesbrug ging open. Het flottielje van woonark, geduwd door de Lotus, omringd door de kano van Wim, de bootjes van Wouter en Rikkert en gevolgd door de drone van elektricien Edwin, kwam dichterbij.

Een kostbaar en emotioneel moment, ons nieuwe huis op weg naar haar voor ons zo vertrouwde plek. Overbuurman Bas legde het versneld vast vanuit zijn zolderraam.

Die avond stapten we moe maar voldaan in ons tijdelijke bed op de Rijnlaan.

Nadat we zondag de laatste spullen hadden ingepakt en meubels hadden gedemonteerd, vertrokken we naar ons tijdelijke appartementje aan de Rijnlaan, 200 meter verderop.

Maandagochtend 22 juni vroeg stonden drie verhuizers klaar om aan de slag te gaan. Ze kwamen met twee vrachtwagen met zeecontainers erop, die in no time werden volgeladen.

Hoe voller de containers werden, des te leger de boot. Voor de laatste keer liepen we weemoedig door de lege ruimtes. We constateerden dat we 16 prachtige jaren op de boot hebben doorgebracht, maar dat het ook goed voelde om afscheid te nemen en een volgende fase in te gaan.

Ondertussen vond de formele overdracht van de oude boot aan de nieuwe eigenaars Errol en Marjolein plaats bij de notaris. De boot werd afgekoppeld van alle aansluitingen en reisklaar gemaakt.

Die avond werd buurboot De Fros vast weggevaren naar een tijdelijke ligplaats, zodat de werkzaamheden de volgende ochtend meteen konden beginnen. In de buurt lag het werkschip De Twee Gebroeders al klaar om direct aan de slag te kunnen gaan.

Vanochtend om half acht stonden ze er nog, de rijzige berk en de stoere esdoorn. We hebben nog weemoedig afscheid van ze genomen.

Maar toen kwam er een ploeg houthakkers, drie man sterk, met een reusachtige kraan, kettingzagen en een versnipperaar. Met grote mechanische overmacht gingen ze de bomen te lijf.

Binnen twee uur waren de bomen bedwongen en gereduceerd tot een stapel houtblokjes. De rest werd in snippers meegenomen. De bomen waren geschiedenis…

Om een uur of elf zat de werkdag er alweer op en vertrok de ploeg, de tuin als een boomloze woestijn achterlatend. Of nee, één boompje, onze sering, stond er nog. Het had moedig stand gehouden in deze storm.

Uniek Live Locatiespektakel

dinsdag 23 juni – Merwedeplantsoen 73, Utrecht

Deze week wordt de laatste hand aan onze nieuwe woonark gelegd: vloeren, badkamers, keuken, schilderwerk, kasten. Op de werf aan De Liesbosch werken de Bouwmeesterz koortsachtig aan de laatste details.

Dinsdag 23 juni wordt onze nieuwe woonark over het Merwedekanaal naar haar definitieve plaats, ons adres Merwedeplantsoen 73, gesleept en aldaar aangemeerd.

Maandag, de dag ervoor, worden onze spullen ‘uitverhuisd’ en bij de verhuizer opgeslagen in twee zeecontainers. De Fros (de huidige buur-boot op nummer 71) wordt weggesleept en Dobrá Voda 1 wordt losgekoppeld van alle aansluitingen.

Een groot werkschip met kraan komt dinsdag eerst de bodem van het kanaal ter hoogte van nummer 71 egaliseren. Daarna kan onze huidige woonboot ‘Dobrá Voda 1’ naar haar nieuwe plek naast ons getrokken worden en daar worden aangemeerd. Het werkschip gaat vervolgens ter hoogte van nummer 73 de bodem van het kanaal egaliseren.

En Dan Komt Hét Grote Moment

Onze gloednieuwe woonark ‘Dobrá Voda 2’ komt voorvaren vanaf de werf in Nieuwegein, getrokken door sleepboot de Lotus.

Als de ark provisorisch vastgelegd is worden twee meerpalen naast de boot geplaatst.

We schatten in dat de hele klus de ochtend en een groot deel van de dinsdagmiddag zal duren. Én we verwachten dat het een heel spektakel zal zijn. Zoiets zie je niet elke dag.

In deze barre tijden zonder concerten en theatervoorstellingen willen we je uitnodigen om als publiek deze dag (deels) bij te wonen. Neem je eigen tuinstoel, een thermoskan koffie en wat lekkers mee, ga in het plantsoen zitten en geniet van een uniek live locatiespektakel. Zoiets kun je maar één keer in je leven aanschouwen. Het werkschip arriveert om 8 uur ’s ochtends. We hebben geen idee hoe lang dit alles duurt, maar hoe later in de middag hoe minder spektakel.

PS: houd je van spektakel, maar kun je er dinsdag niet bij zijn? Dan heb je zaterdag 20 juni de mogelijkheid om te komen kijken naar het omhalen van de twee grote bomen die nu nog in onze tuin staan. Ze starten om 7:30 uur en komen met een grote kraan.

Terwijl het buiten eindelijk weer eens pijpenstelen regent wordt er binnen onverminderd hard gewerkt aan het interieur van onze nieuwe woonboot. Er zit nu een trap in en de eerste houten vloer wordt gelegd.

Vandaag hebben we ook definitief gekozen welk werkblad we in de keuken willen. Dat moet passen bij de oceaanblauwe tegels op de achterwand en de eikenhouten keukendeurtjes, maar niet concurreren met de vloer van ‘White Chocolade’ marmoleum. Ga daar maar eens aan staan…

Hier is een impressie van hoe ver de bouw van de bovenverdieping nu gevorderd is, met een micro-interview met bouwer Hendo.